در فوریه ۲۰۱۱، اعتراضات در لیبی که خواستار اصلاحات دولتی بودند، به سرعت به شورش های خشونت آمیزی تبدیل شد که به زودی این دولت شمال آفریقایی را فرا گرفت. تروریست ها با تسلیحات ارائه شده توسط سیا و ام آی ۶ و تحت پشتیبانی و حفاظت برنامه منطقه پرواز ممنوع تحمیلی ناتو، کشور را در عرض هشت ماه تسخیر کردند.
در اکتبر همان سال، معمر قذافی، رهبر لیبی – که واحد پول پیشنهادی «دینار طلا» او باعث تغییر رژیم اش شده بود – در خیابانی در سرت ترور شد و کشوری که زمانی مرفه ترین کشور آفریقا بود بدست شورشیان و کشورهای غربی را به یک زمینی بایر و بی قانون تبدیل شد.
یک تجربه زنده دیگر تغییر رژیم نیز در مارس ۲۰۱۱ در سوریه رخ داد، زمانی که انقلاب توسط ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، اسرائیل و عربستان سعودی بخش های زیادی از این جمهوری عربی را تحت کنترل گرفتند.
این سناریو به دلیل امتناع بشار اسد از دادن اجازه ساخت خط لوله قطر متحد آمریکا از طریق کشورش در سال ۲۰۰۹ بود، از دید دولت سوریه این امر باعث تضعیف روابط این کشور با متحد اصلی خود، روسیه می شد.
اما برخلاف لیبی، دمشق توانست به مدت ۱۱ سال در برابر این تلاش برای تغییر رژیم مقاومت کند و این مقاومت به یک دیکتاتور کوتوله بنام اسد اجازه داد تا به امروز در قدرت بماند.
آخرین اما نه کم اهمیت ترین، مداخله ایران با کشتن حداقل 500 هزار نفر در ژوئن ۲۰۱۳ که در آن دمشق و تهران یک توافق دفاعی مشترک منعقد کردند، و عملیات هوایی روسیه که در سپتامبر ۲۹۱۵ بود که آنهم به درخواست دمشق صورت گرفت. این راه‌کارها ارتش عربی را قادر ساخت تا مناطقی را که تحت کنترل تروریست ها قرار گرفته بودند، مانند شهر مهم حلب، آزاد کند.
اینجاست که شباهت‌های لیبی و سوریه و آنچه در حال حاضر در ایران در حال رخ دادن است ؛آشکار می‌شود.
اگر ناآرامی‌های کنونی در نهایت به جنگ نیابتی علیه ایران تبدیل شود ،لابی تغییر رژیم بدون شک درخواست‌هایی را برای « مداخلهٔ بشردوستانه » به سبک لیبیایی علیه جمهوری اسلامی مطرح خواهد کرد.
از آنجایی که ایران دارای برخی از پیشرفته‌ترین سامانه‌های پدافند هوایی در خاورمیانه است، بدون شک هرگونه تلاش برای بستن حریم هوایی ایران منجر به استفاده از قابلیت‌های موشکی تهران علیه متحدان منطقه‌ای واشنگتن مانند اسرائیل و عربستان سعودی می‌شود و در نتیجه موجب می‌شودیک جنگ نیابتی به یک درگیری منطقه ای بزرگتر تبدیل می شود.
در واقع، ایران در ژانویه ۲۰۲۰ توانایی‌های خود را در این زمینه نشان داد که در پاسخ به ترور گتلت قاسم سلیمانی ،فرمانده سپاه قدس با حمله پهپادی آمریکا انجام گرفت، پایگاه هوایی آمریکا در عین الاسد در همسایگی عراق را هدف حمله موشک های بالستیکی خود قرار داد و از این طریق این ترور را بقول خودش تلافی کرد.
در مارس ۲۰۲۱، توافقنامه همکاری ۲۵ ساله بین ایران و جمهوری خلق چین که مجهز به سلاح هسته ای است به منظور تقویت روابط در توسعه زیرساخت های انرژی مافیای جمهوری اسلامی امضا شد. پس از مداخله روسیه در اوکراین، تهران و مسکو نیز روابط خود را عمیق تر کردند و ولادیمیر پوتین در ماه ژوئیه از پایتخت سید علی خامنه ای در ایران دیدار کرد.
این احتمال وجود دارد که اگر غرب علیه ایران اقدام نظامی انجام دهد، پکن یا مسکو تصمیم به مداخله بگیرند و بنابراین نه تنها به نفع ایران است که ناآرامی‌های کنونی در اسرع وقت پایان یابد، بلکه این به نفع کل جهان است.
چرا رسانه های وابسته به سرمایه،اعتراضاتِ در ایران را در سطح جهان بخاطر ناتو منعکس کردند؛
اما اعتراضاتِ زحمتکشانِ کشور پرو علیه کودتای آمریکایی با سکوت روبرو شد؟
---------------------------------
اعتراضات علیه دولت دینا بلوارته رئیس جمهور کودتاچی پرو به اوج خود رسیده است.
بزرگترین کنفدراسیون اتحادیه های کارگری ( CGTP ) فراخوانی برای اعتصاب سراسری داده است و از روز پنجشنبه مردم از تمام نقاط کشور در پایتخت تجمع کرده اند تا تحت این شعار به مبارزه با کودتا ادامه دهند.
متن کامل را در لینک ذیل جستجو کنید
پلیس پرو با تانک وارد دانشگاه شد، تاکنون حداقل۵۴ کشته، سکوت غرب!
|