کدامین پیراهن«دِوارکُت»را
برایت«دِه وَر» کنیم ؟
باور کن "هالو جو" این کوه و دشت
ما-خوهر زایات- در این غربت و بی کسی
/ فریادترا / اندوه ترا/ تا همیشه
/زمزمه خواهیم کرد
امروز آسمان لرستان ابریست
در فقدان حنجره ی داودی ات
آنهم در اوج گرمای تابستان
چشمهای تو تا همیشه جاریست
"سقه او چشیایت "که سر چشمه تمام چشمه های زلال این دیار است
ای حماسی ترین شعر
نگو،نگو:
"چشیامه نَووَنیت افتو قشنگه"
نامت را چگونه بر سنگ بنویسیم؟
وقتی که نامت "ثبت است بر جریده عالم"
آی" کُر لر"
"برار نازارم"
کدامین مادیان وحشی را برایت زین کنیم؟
سوار کوچ ابدی؟
آی "هالوجو "
چه سخت است شنیدن خبر رفتنت!
برای"خوهر زایات"
"خبر مه بیریتو سی هالو یونم"
حال که ازقلعه بیرون زده ای
حال که طنین سم اسبت در دشت پیچیده است.
قبیله تا ابد در حسرت حنجره تو در سکوت فرو خواهد رفت
آی سوار بر کمانچه و سرنا
"دِ قلا کِرده وِ در شمشیر ودسش"
"چی طلا برق میزنه لِغُم اسبش"
کدامین پیراهن"دِوارکُت "را برایت"دِ وَر " کنیم ؟
تا درخور سنگینی داغ تو باشد؟
بعد از تو چگونه "اسپی کوه "پیراهن سفید "دٍ وَر" کند؟
تمام ایل داغدار نام توست
شیر نر بیشه ی لرستان
"نازیه تو سی بکو جومه وِرته"
"دُور کردن دُ قیرسو شیر نرته"
ترا در این همه اندوه چگونه بسراییم؟
ترا
" دایه دایه ات "را
"هالوی گنم خره ات" را
"موتور چی" و "قدم خیرت" را
تو که فرزند کمانچه ای
تو که همیشه اندوه در خانه ات "چِمبِرَک" زده بود
تو که حماسی ترین ترانه های زاگرس
از چشمه ی گلوی تو جاری شد
و در گوش زمان پیچید
باور کن "هالو جو"
این کوه و دشت
و ما-خوهر زایات-
دراین غربت و بی کسی
فریادترا
اندوه ترا
تا همیشه
زمزمه خواهیم کرد
|
