فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر
اول ماه مه است ; روز جهانی کارگر. گزافه نیست اگر بگوییم از سیصد و شصت و پنج روز سال، بیش از سیصد و شصت روز آن پایکوب سرمایه¬داران، استثمارگران ریز و درشت، ستاره¬های رسانه¬ای، مدیران وُ کلّاشان وُ قلّاشان وُ مفتخوران وُ «کارآفرینان» است و تنها یک روز ، روز طبقه¬ی کارگر جهانی است، روزی که در خاستگاه خود به خون سرخ کارگران رنگین شده است. 

در این روز، در هر جای این جهان ستم¬زده، جهان «متمدن»، هر جا که مجال دم زدنی هست، کارگران از زن و مرد، دست از کار می کشند، کوی و برزن را از جشن و پایکوبی و سرودِ شادی خود سرشار می کنند، به خیابان¬ها می¬آیند، راهپیمایی می¬کنند و فریاد بر می-آورند: 
"آهای! این ماییم، ما را ببینید ، ثروت این جهان و آنچه در اوست از دسترنج ماست. ما این جهان سراسر فقر و تبعیض و بهره کشی را نمی¬خواهیم. نمی¬خواهیم در هراسِ از دست دادن کار و نان ، عمری را در اضطرابِ «چه کنم چه کنم»، سر کنیم. ما به صد زبان امّا به یک صدا فریاد می¬کنیم ، ما جهانی را نمی¬خواهیم که به ساده¬ترین زبان ، عرصه¬ی «کار کردن خر و خوردن یابو» است. همه¬ی ثروت و مکنت این جهان از گوشت وُ خون وُ رگ وُ پی ماست. ما حق داریم از همه¬ی مواهبی برخوردار شویم که برازنده¬ی انسان آزاد و برابر و مدرن است. با ما تنها از آزادی و برابری و جهان نو سخن بگویید. مسلّم بدانید زبان ستم و سرکوب و تبعیض در ما نمی¬گیرد. بیهوده نکوشید این جهان کهنه¬ی رو به زوال را بزک کنید."
در ایران امّا ماجرا یکسر رنگی دیگرگونه دارد . در سرزمینی که حدّاقل دستمزد کارگر ، مطابق آمار رسمی ، چهار برابر پایین¬تر از خط فقرِ سیاه است و پرداخت همین دستمزد ناچیز گاه شش ماه و هشت ماه و بلکه یک سال به تعویق می‌افتد، پاسخ هر اعتراض حق¬طلبانه و هر اعتصاب کارگری ، سرکوب است و سرکوب است و سرکوب. کارگر از حق ایجاد تشکل¬های مستقل و آزاد محروم است و کارفرمایان و گردنه¬گیران دین¬پناه ، غرق در ثروت و ناز و نعمت در حال انفجارند... و سرانجام ، حاکمیت هر سال می‌کوشد با اعلام «هفته¬ی کار و کارگر» به هر بهانه و به لطایف‌الحیل، روز اول ماه مه را لوث کند و از به خیابان آمدن کارگران به ضرب چماق سرکوب جلوگیری کند.
کانون نویسندگان ایران ، کانون کارگران فکری و فرهنگی ، روز اول ماه مه را به همه¬ی کارگران ایران و جهان شادباش میگوید و بر خواست همیشگی خود، حق آزادی بیان کارگران و حق ایجاد تشکل-های آزاد و مستقل کارگری، پای می¬فشارد.