مطلب  زیر ارسالی یاران ما است ، صمیمانه دست

 همه را صمیمانه میفشاریم جنبش رهائی بخش لرستان 7+4

سیستم آموزشی کشور کثیرالمله ایران همواره بر

کار فردی تکیه کرده. کار جمعی در کشورهای پیشرفته،

از مدرسه تا بالاترین آموزشگاههای علمی امری عادی است.

باید توجه داشت که نتیجه یک کار خوب تیمی همیشه از

مجموع کارهای فردی بیشتر است. تنها هنگامی که همه بازیکنان

به یک دروازه شلیک کنند، کار تیمی موفق خواهد بود.

امری که بر ورزش صدق میکند طبیعتا در محیط مبارزه نیز درست است.
یک تیم باید نسبت به یکدیگر آشنایی و از نقاط ضعف و قوت همدیگر

آگاه و آنها را سرجمع کرده و برای پایگذاری تاکتیک مشترک بکار گیرد.

هرچند که پس از پیروزی دستجمعی بر روی جایگاه می ایستیم ولی نباید فراموش کرد که: بازیکنان بیشتر یعنی توان، تجربه و دانش بیشتر. کار جمعی احتمال انتخاب اشتباه را کاهش میدهد. کار تیمی در هر بخش کاری نیز با استقبال مواجه میشود. هدف مشترک پتانسیل بیشتری را آزاد کرده و روحیه همکاری میان افراد ضریب موفقیت را بالاتر میبرد.

همکاری بخودی خود همکاری نیست. مثلا در یک گروه اغلب افراد وظایف مشابه ایی دارند: آنها موازی هم کار میکنند ولی الزاما بسوی هدف مشترک گام برنمیدارند.

ولی در یک تیم طور دیگری است. اینجا هر فرد نقش خود را داشته و تلاش میکند که کارش سمت و سوی گره زدن با کار افراد دیگر در تیم باشد. کار بر روی یک پروژه و یا یک کار تبلیغاتی این امر را روشنتر میکند: افراد دست در دست یکدیگر، وظایف را میان خود تقسیم میکنند. با در نظر گرفتن توانمندیهای تک تک افراد تیمی که پشتوانه ایی برای هم هستند. برتری آن اینست که : در یک تیمی که افرادش بهم اعتماد دارند و تجربه کاری مشترک هیچ گونه برتری فردی بر فرد دیگر وجود ندارد.

هر فرد میداند چه کاری از او و از دیگران برمیاید.

در یک تیم خوب، از انتقاد سازنده استقبال میشود. برعکس، حمله های احساسی و شخصی ضربه ایی به فضای کاری هستند.

 www.lorabad.com