اعدام «بهروز احسانی اسلاملو» و «مهدی حسنی» را محکوم می کنیم
این اعدام‌ها فراتر از یک جنایت فردی‌اند؛ پیامد فاجعه‌ای هستند که اگر جدی گرفته نشوند، بازتابی تلخ از «تابستان ۶۷» خواهند شد.
زمانی که هزاران زندانی سیاسی در یک موج نسل کشی گسترده توسط دیکتاتوری آدمخوار آخوندی قتل‌عام شدند.
سوابق مبارزاتی و اعتراض این قهرمانان آزادی
بنا بر گزارشات عفو بین الملل و کمیسیون حقوق بشرِ شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) ، بهروز احسانی (۶۹ ساله)، سابقه‌ی زندان در دهه ۸۰ را داشت و مهدی حسنی (۴۸ ساله) فعال سیاسی شناخته می‌شد. هر دو در سال ۱۴۰۱ (۲۰۲۲) در جریان خیزش های سراسری در ایران ، بازداشت شده و بدون دسترسی به وکیل یا محاکمه‌ای منصفانه به اتهاماتی چون «محاربه»، «فساد فی‌الارض»، جمع‌آوری اطلاعات محرمانه و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران محکوم شدند. آن‌ها شدیداً تحت شکنجه و بازداشت انفرادی قرار گرفتند و اعدام‌شان پس از یک محاکمهٔ پنج دقیقه‌ای قطعی شد
اعتراض زندانیان و گرسنگی دسته‌جمعی
از فوریهٔ ۲۰۲۴، این دو قهرمان آزادی، بهروز احسانی و مهدی حسنی، همراه با ده‌ها زندانی سیاسی دیگر، در کارزاری نمادین با نام «سه‌شنبه‌ها بدون اعدام»، هر هفته با اعتصاب غذا، اراده و اعتراض خود را به صحنه مقاومت بدل کردند. در یکی از نامه‌های پرفریاد خود از دل سلول‌های خاموش زندان، احسانی نوشت: « آماده‌ام جان ناچیزم را فدای آزادی مردم ایران کنم.» این جمله، نه شعار، که سوگند یک انسان آزاده بود؛ پیمانی با تاریخ، با وجدان بیدار ملت. او بر این پیمان ، پایمردانه و بی‌تزلزل ایستاد و سرانجام، جانِ شیرین خویش را در قربان‌گاه عدالت‌خواهی نثار کرد، تا شاید نسلی برخیزد که دیگر شاهد چوبه‌های دار نباشد.امروز، خونِ احسانی و حسنی، بر تارک مبارزات مردم ایران می‌درخشد. خونی که فریاد می‌زند: «اگر سکوت کنید، فردا نوبت فرزندان‌تان است.»
تحرکات خانواده‌ها
به گزارش ناظران حقوق بشر ، خانواده‌های زندانیان، در تجمعات جلوی زندان اوین شرکت کرده و با عکس عزیزان خود شعار «نه به اعدام» و «لغو مجازات اعدام» را سردادند. انتشار این اعتراضات فشار داخلی و بین‌المللی را تشدید کرد ، اما ، خامنه ای قاتل و نظام دژخیمان به خواست خانواده ها و مجامع بین المللی اعتنایی ننمود.
روند افزایشی و وحشت رژیم
به گزارش سازمان عفو بین الملل و خبرگزاری رویترز ، در سال ۲۰۲۳، بیش از ۸۵۳ اعدام در ایران تشنه و ستمدیده انجام شد که نسبت به سال قبل ۴۸٪ افزایش داشت. در سال ۲۰۲۴ دست‌کم ۹۰۱ اعدام گزارش شده—بالاترین رقم از سال‌های قبل تا آن زمان. این رشد افسارگسیخته در کنار محکومیت‌های گسترده علیه اقلیت‌ها، کودکان و معترضان، نشانگر تلاش نظام برای ایجاد فضای رعب و سرکوبی همه‌جانبه است .
رژیم جمهوری اسلامی، در هراس از فروپاشی و از دست دادن مهار ملتِ بیدارشده، بار دیگر به طناب دار پناه برده است؛ اعدام‌های نمایشی، نه از موضع قدرت، بلکه از ژرف‌ترین لایه‌های درماندگی برمی‌خیزند. اعدام بهروز احسانی و مهدی حسنی، نه دو فاجعه انسانی، بلکه نخستین اخطار از بازگشت شبح تابستان ۶۷ است — همان تابستانی که هزاران زندانی سیاسی در بی‌دادگاههای رژیم، شبانه به قتل رسیدند. اگر جامعه جهانی امروز سکوت پیشه کند، فردا ممکن است تاریخ، این فاجعه را نه به‌عنوان یک حادثه، که به‌مثابه یک تکرار خونین ثبت کند. اکنون وقت آن است که وجدان جهانی برخیزد؛ برای حمایت از مردم ایران، برای دفاع از کرامت انسانی، و برای مهار رژیمی که اعدام را ابزار حکمرانی ساخته است.
دکتر مسعود کاشفی – تحلیل‌گر سیاسی، حامی جمهوری دموکراتیک ایرانی
۶ مرداد ۱۴۰۴