حمله به تأسیسات اتمی ایران ممکن است مشکل تر از حمله به رآکتور اتمی عراق در سال 1981 باشد ولی انجام شدنی است.( انتشار نوشته دیگران لزوما بمفهوم تائید محتوای آن از نظر جنبش رهایی بخش لرستان 7+4نیست) ما همین امروز هم می توانیم حمله کنیم. تنها یک دلیل وجود دارد که ما را باز می دارد: این مشکل هنوز می تواند از راه دیگری حل شود. ولی وقتی به نقطه بحرانی برسیم، آنوقت ما آخرین گزینه را انتخاب خواهیم کرد و این نقطه بحرانی را نیروهای امنیتی به ما اطلاع خواهند داد.
این گفتگوی مجله اشپیگل (30 ژوئن) با ژنرال اسحاق بن اسراییل نماینده حزب حاکم کادیما که روز شنبه 28 ژوئن قبل از انتشار مجله به نکاتی از آن در سایت اشپیگل اشاره شده بود، همان روز در مطبوعات معتبر سراسر جهان، به جز ایران، بازتاب گسترده یافت. این ژنرال 58 ساله نیروی هوایی که یکی از طراحان حمله نظامی به رآکتور اتمی عراق در منطقه اوزیراک در سال 1981 بود در این گفتگو درباره فواید تحریم و پیامدهای یک حمله نظامی علیه ایران سخن می گوید.
س: نیروی هوایی اسراییل چندی پیش در یک مانور کاملا سری در دریای مدیترانه به تمرین حمله به تأسیسات اتمی ایران پرداخت. واقعا شما انتظار ندارید که تحریم های غرب به نتیجه برسند؟
ج: تا کنون نه تحریم ها و نه دیپلماسی نتوانسته اند بطور جدی تأثیری بگذارند. رژیم ایران امروز یک تا دو سال با ساختن بمب اتمی فاصله دارد. ما این تمرین نظامی را انجام دادیم تا خود را برای موقعیتی که جامعه جهانی دیگر نتواند این برنامه اتمی را متوقف سازد، آماده کرده باشیم. این اولین تمرین نبود و آخرین هم نخواهد بود.
س: یعنی به نظر شما تحریم ها بی فایده هستند؟
ج: آنها تأثیرات معینی دارند ولی احمدی نژاد رییس جمهوری ایران آماده است تا این قیمت را برای یک هدف استراتژیک مبتنی بر دستیابی به بمب اتمی بپردازد. برای مثال به دلیل همین تحریم های اقتصادی ایران تا کنون نتوانسته است به اندازه کافی بر روی نفت خام تولید شده کار کند و از همین رو دولت مجبور شده است بنزین مصرفی برای خودروها را سهمیه بندی کند. امروز هر ایرانی فقط صد لیتر بنزین در ماه دریافت می کند و این برای یک کشور بزرگ مانند ایران اصلا کافی نیست. تحریم بانک های ایرانی نیز به مشکلات مالی انجامیده اند. با این همه تحریم کافی نیست.
س: شما چه پیشنهاد می کنید؟
ج: برای مثال ممنوعیت سفر ایرانی ها به اروپا و یا اخراج ایران از بازی های المپیک پکن. روابط بازرگانی نیز باید خیلی شدیدتر محدود شوند. امروز اگر پای کالاهای نظامی در میان نباشد، هر کسی می تواند با ایران معامله کند.
س: غرب از ایرانی ها می خواهد غنی سازی اورانیوم را متوقف کنند. در مقابل این عمل چه امتیازی می توان به آنها داد؟
ج: مثلا به ایرانی ها می توان این پیشنهاد را ارائه کرد که اگر آنها غنی سازی اورانیوم را متوقف کنند، آنوقت ما هم در بازسازی اقتصادی به شما کمک می کنیم. باید به ترکیب درستی از شلاق و شیرینی دست یافت. ما باید به رییس جمهوری ایران بفهمانیم که او بیش از آنکه چیزی به دست آورد، بسی بیشتر از دست خواهد داد.
س: فکر می کنید جامعه جهانی بتواند تهران را متقاعد کند؟
ج: من هنوز امیدوار هستم. اگر روسیه و چین نیز به تحریم ها بپیوندند، آنوقت ممکن است سازمان ملل بتواند به هدف خود برسد. یک چیز اما مسلم است: اسراییل دست روی دست نخواهد گذاشت و تماشا نخواهد کرد که ایرانی ها چگونه بمب اتمی درست می کنند. اگر لازم باشد، ما نیروی قهر به کار خواهیم بست.
س: شما در سال 1981 در طراحی حمله نظامی به رآکتور اتمی عراق مشارکت داشتید. یک حمله به تأسیسات اتمی ایران به مراتب مشکل تر است چرا که در نقاط مختلف پراکنده اند و برخی از آنها حتی زیر زمین قرار دارند.
ج: شاید این حمله مشکل تر باشد، ولی انجام شدنی است. ما همین امروز هم می توانیم حمله کنیم. تنها یک دلیل وجود دارد که ما را باز می دارد: این مشکل هنوز می تواند از راه دیگری حل شود. ولی وقتی به نقطه بحرانی برسیم، آنوقت ما آخرین گزینه را انتخاب خواهیم کرد.
س: کی این نقطه بحرانی خواهد رسید؟
ج: نیروهای امنیتی آن را به ما اطلاع خواهند داد.
س: بعید به نظر می رسد ایران حمله نظامی اسراییل را بدون پاسخ بگذارد.
ج: مسلم است که آنها واکنش نشان خواهند داد و شمار زیادی موشک به سوی ما شلیک خواهند کرد. ولی این چندان مشکلی به وجود نمی آورد. البته آنها می توانند حزب الله لبنان را نیز علیه ما تحریک کنند. حزب الله امروز از تجهیزات بیشتری نسبت به دو سال پیش برخوردار است...
س: ... همان زمانی که گروه های شبه نظامی شیعه در جنگ دوم لبنان به شدت علیه اسراییل وارد عمل شدند.
ج: ما اشتباه سال 2006 را تکرار نخواهیم کرد. ما آن زمان خیلی صبر کردیم و با عزم راسخ علیه حزب الله وارد عمل نشدیم. البته تهران می تواند به مؤسسات یهودی و اسراییلی در تمامی جهان ضربات تروریستی وارد آورد. و یا می تواند با توقف تولید نفت یک بحران جهانی به وجود آورد.
س: آیا این همه دلیل علیه یک حمله نظامی کافی نیست؟
ج: ما از هشتاد سال پیش همراه با ترور زندگی می کنیم. این ترور حتی اگر قویتر شود، ما باز هم با آن زندگی خواهیم کرد. این مشکل چندان بزرگی نیست. مشکل این است که تهران مجاز نیست به بمب اتمی دست یابد.
س: واقعا فکر می کنید ملایان اگر بمبی هم داشته باشند، از آن استفاده کنند؟
ج: آنها این اندازه هم دیوانه نخواهند بود. به هر روی، آنها مستقیما موشک اتمی از ایران به سوی ما پرتاب نخواهند کرد. اما آنها می توانند برای مثال بمب را در اختیار حزب الله قرار دهند و به نظر من آنها واقعا دیوانه هستند.
(توضیح مترجم: در این سوی جهان رایج است در بسیاری از مواقع به جای عنوان «دولت» یا «رژیم» از نام جمع مانند: آمریکایی ها، آلمانی ها و ژاپنی ها و یا ایرانی ها استفاده می شود و منظور چیزی جز زمامداران و رژیم این کشورها نیست. وقتی گفته می شود آلمانی ها نقش مهمی در استراتژی اتحادیه اروپا بازی می کنند، و یا آمریکایی ها تحریم علیه ایران را پیش می برند، منظور دولت های این کشورهاست. به همین ترتیب نیز کارشناسان، سیاستمداران و یا ژورنالیست ها از «ایرانی ها» حرف می زنند. از جمله سخنان خانم هیلاری کلینتون درباره برخورد با «ایرانی ها» و اینکه «ایرانی ها باید بدانند...» در همین چارچوب بود. آشنایی با این زبان رایج راه را بر هرگونه سوء تفاهم و هم چنین سوء استفاده می بندد).
برگردان از الاهه ب
|
