«پدر ملت یا پدرخوانده؟!»
- توضیحات
- اتابک لرستانی
- مقالات
- بازدید: 296
در روزگاری که میهن در تب و تاب انقلابی نوین می‌سوزد و دود جنگ و سرکوب گلوی مردم را فشار می‌دهد، ناگهان از دل خاکستر تبعید، چهره‌ای ظاهر می‌شود با کراوات آبی و لبخند تلویزیونی؛ جناب «پدر ملت»! عجب عنوانی، انگار ملت نوزادی‌ست که محتاج شیشه‌شیر استبداد موروثی باشد!
کوتاه سخنی در باره ی همایش مونیخ توسط رضا پهلوی
- توضیحات
- اتابک لرستانی
- مقالات
- بازدید: 310
تا کنون شخصیتی نتوانسته است با ادعای براندازی، اعتماد اکثریت ایرانیان را جلب کند. ظرفیت های انسانی درون کشور، نه فقط در زندان ها که همه جا بیش از آن است که بتوان انکارش کرد.
ولی ماشین سرکوب ظهور و حضور علنی آن ها را تا حال تعلیق به محال کرده. فضای خارج از کشور که گرفتار سرکوب نبوده نتوانسته شخصیت و سازمان سیاسی توانمندی را معرفی کند. در خارج عرصه ی رقابت باز است.
زنگ خطر تکرار تابستان خونین 67
- توضیحات
- اتابک لرستانی
- مقالات
- بازدید: 228
اعدام «بهروز احسانی اسلاملو» و «مهدی حسنی» را محکوم می کنیم
این اعدام‌ها فراتر از یک جنایت فردی‌اند؛ پیامد فاجعه‌ای هستند که اگر جدی گرفته نشوند، بازتابی تلخ از «تابستان ۶۷» خواهند شد.
زمانی که هزاران زندانی سیاسی در یک موج نسل کشی گسترده توسط دیکتاتوری آدمخوار آخوندی قتل‌عام شدند.
سوابق مبارزاتی و اعتراض این قهرمانان آزادی
نگاهی داور گونه به گردهمایی مونیخ به ابتکار شخص رضا پهلوی
- توضیحات
- اتابک لرستانی
- مقالات
- بازدید: 294
مشخصا بنظر نگارنده با تجربه 50 سال شناخت از فضای سیاسی جامعه فارسی زبان بالاخص ایران ، گردانندگان و مدیران مشورتی رضا پهلوی فرزند آخرین شاه ایران تا سال 1357 برای گردهمایی مونیخ خیلی زحمت کشیده بودند و بسیار هزینه گزافی را در این راستا متحمل شده بودند . این نشست و بواقع نمایشی بصورت عملی (مشت نمونه خروار)
ادامه مطلب: نگاهی داور گونه به گردهمایی مونیخ به ابتکار شخص رضا پهلوی
تحلیل «نمایش وحدت ملی» رضا پهلوی در مونیخ: ائتلافی نمایشی، نه ملی
- توضیحات
- اتابک لرستانی
- مقالات
- بازدید: 340
گردهمایی اخیر در شهر مونیخ با عنوان «همکاری ملی برای نجات ایران» که با حمایت رسانه‌هایی چون «اسرائیل نشنال نیوز» و «ایران اینترنشنال» برگزار شد، اگرچه با ادعای ایجاد وحدت و تشکیل یک ائتلاف فراگیر برگزار گردید، اما در عمل بیشتر به یک نمایش یک‌طرفه سیاسی تبدیل شد؛ نمایشی بدون پشتوانه مردمی، بدون تنوع واقعی و بدون پیوند با نیروهای سازمان‌یافته مبارز.