جنبش رهایی بخش لرستان 7+4در بیانیه مقدماتی که در مورد 

اساسنامه اعلام نمود ،در رابطه با جنبش وتشکيلات، نظرات

 خود را با ويژگی ها ،اهداف و مشخصات ساختاری،

 تشکيلاتی مورد نظر بحث کرده و نوشته است و در اينجا قصد

نداریم آن موضوعات را مجددا تکرار کینم .

بلحاظ جمعی هم یاران شما در جنبش , روی تشکيلات منسجم ، در

 اوقات متعددی با هم بحث و نظرات یاران جنبش رهایی بخش لرستان نیز

که تبادل نظر کرده اند و نهايتا به جمعبندی مشخصی در رابطه با

 ويژگی های ساختاری و حقوقی در سرزمینهای لرنشین در بختیاری

و لرستان رسيده ايم , ما عميقا به آنها اعتقاد داریم و باز نمی خواهیم

در  موارد اهداف جنبش رهایی بخش لرستان بزرگ چیزی بیافزاییم .

 حرف ما اين بار دررابطه با بحث هايی است که الان مدتهاست

در گوشه و کنار دنیا ومخصوصا انجمنهای لر در داخل و خارج کشور

 در مورد جنبش رهایی بخش لرستان چگونگی اداره آن مطرح گردیده و

 می گردد، دلیل توجه ما هم دقیقا این است که اهداف و ساختار

 برای جنبش رهایی بخش لرستان هم بدلائل زیر

يک بحث ذهنی نيست و کاملا واقعی است و باید جواب داده شود

برجسته ترین دلائل عبارتند از؛ 

1_

نارسايی های تشکيلات های موجود، انحرافات احزاب و جريانات سياسی، برتر بودن یکی بر دیگران و عدم استمرار حرکت های جمعی، فرقه ای شدن حرکت های جمعی ، در نهایت رشد اپورتونيسم و ديکتاتوری در تشکيلات ها و در بهترین حالت انشعاب و بدترینش انحلال را بدنبال دارد

2_

 تجربيات تلخی که از دولت های دينی(مانند جمهوری مافیایی اسلامی کنونی) ، دولت های ايدئولوژيک و حاکم کردن نرم ها و بايد ها و نبايد های يک ايدئولوژی مشخص بر ملتی که دارای تنوعات قومی دينی و ايدئولوژيک و فرهنگی می باشد ، دارد.

از اين نظر پرداختن جنبش رهایی بخش لرستان به اين بحث ها از يک امر کاملا عينی و واقعی نشئت می گيرد، و حقيقتا بدون بحث روی اين موارد و روشن کردن نقاط ضعف و اقدامات عملی برای رفع اين ضعف ها ، برداشتن قدم های بعدی ، چشم بستن بر چاه ها و چاله هايی است که در مسير حرکت ما که در ابتدای راه در سرزمینهای لرنشین به عنوان اولین تشکل منسجم در این دیار مصیبت زده در طول تاریخ بوده وهست ، قرار دارد.

حرکت های جمعی انسان ها و فرم هايی که بر اين حرکت ها حاکم بوده ، مداوم در حالت تغيير است جنبش رهایی بخش لرستان نیز تافته جدا بافته ای نیست و هرچقدر ابزار ها و رابطه ها پيشرفت داشته باشند ، اين تغييرات نيز سريعتر صورت می گيرند ، بهتر است مثالی بزنم: 50 سال پيش ، نظر خواهی از همه اعضاء و هواداران يک گروه سیاسی در سراسر يک کشور به خصوص تحت سلطه يک رژيم ديکتاتوری، بسيار مشکل ، طاقت فرسا و مخاطره آميز بود و از نظر عملی نيز جمع کردن آن نظرات و جمع بندی کردن از آنها تقريبا غير ممکن ، از اين نظر منطقی تر اين بود که در بهترين حالت، مورد اعتماد ترين اعضای انتخابی گروه  دور هم گرد آيند و مشی و سياست ها و استراتژی گروه  را مشخص سازند. که البته اين شيوه انحرافات خاص خودرا نيز در بر داشت که از اين انحرافات نمونه های فراوانی را می توان برشمرد.

در حالی که امروز اين چنين نيست و با ابزار ها و روش ها و متدها و برنامه های علمی که در اختيار داريم می توانيم در عرض يک ساعت از تمامی اعضاد و کادرهای يک سازمان در سراسر کشور نظر خواهی کنيم و همچنين با يک برنامه نويسی کامپيوتری آن ها را به سرعت جمع بندی کنيم ، بنابراين اگر آن روز دموکراسی مستقيم در درون تشکيلات ناممکن بود ، امروز ممکن گشته است. آن روز همه مجبور بودند با قبول همه ريسک ها از تجربه " مرکزيت دموکراتيک" استفاده کنند ، اما امروز اگر در اثر پيشرفت های علمی و رشد ابزار توليد ، می توانيم روابط مان را گسترده تر ، عميق تر ، سهل تر و نتيجه بخش تر بکنيم ، چرا اين کار را نکنيم ؟؟؟

ما بعنوان جنبش رهایی بخش لرستان چه اجباری برای به کار گيری قالب ها و فرم های کهنه داريم در حالی که فرم ها و قالب های اجتماعی بهتر، درست تر و با ضعف های کمتر در اختيار داريم و يا می توانيم داشته باشيم. از اين نظر ما امروز بايد در فکر مکانيزم های مدرنی باشيم که بتواند به سهولت، خرد جمعی را در روابط تشکيلاتی، در تعيين اهداف تشکيلاتی ، استراتژی تشکيلاتی حاکم نمايد. و اين را همه مان واقف هستيم که " خرد جمعی در يک تشکيلات " خرد "مرکزيت " آن تشکيلات نيست و يا اکثريت و اقليت در تشکيلات ، به معنی اکثريت و اقليت در مرکزيت يک تشکيلات نيست. و اصلا مقوله " خرد جمعی" و يا " مقوله اکثريت و اقليت و سيلان پيدا کردن اراده اکثريت بر روابط تشکيلاتی ، مقولاتی متعلق به سيستم " مرکزيت دموکراتيک " نيستند.

مسئله ديگر بر می گردد به ضعف و انحرافات و شکست هايی که از سيستم " مرکزيت دموکراتيک " در پشت سرمان داريم. در بسیاری از جريانات سیاسی در ایران (اگر اکنون انتقادپذیر باشند؟) هرگز مشاهده نکرديم که چرخش قدرت صورت گرفته باشد. يا کادر های مرکزيت رسما استعفا بدهند و قدرت تشکيلاتی را به نيروهای ديگر منتقل نمايند.رهبران غالبا مادام العمر بوده اند، انتقادات در اين تشکيلات ها همواره با انشعابات و تسويه حساب ها مواجه بوده و هست و اگر ادامه دهند خواهد بود. اين موضوع را نه فقط در ايران بلکه در بسیاری از  تشکيلات های سیاسی  خاورميانه می توان مشاهده کرد. پس اشکال در این تئوری است و اينکه اين نوع رهبری در تشکيلات، انحرافات را در بطن خود دارد. بنابراين عاقلانه نيست که جنبش رهایی بخش لرستان اين چنين سيستمی را ادامه دهد و بعد بخواهد مثلا با انحرافات مبارزه کند، ديکتاتوری درون گروهی و سازمانی و روابط کاملا طبقاتی و اشرافيت گونه درون حزبی و سازمانی ، همزاد اين سيستم است. پس جنبش رهایی بخش لرستان بطور واقعی چه بايد بکند؟

راه حل ما این است که ، بايد جنبش رهایی بخش لرستان سيستمی انتخاب کند که، :

اولا: چرخش قدرت در آن به سهولت و مداوما صورت گيرد.

دوما : مکانيزم چرخش قدرت ، با دموکراسی مستقيم در درون جنبش رهایی بخش لرستان و با شرکت کليه فرزندان لر ازاعضاء ، هواداران گرفته تا همه عموم مردم مسئولیت پذیر تا حد امکان صورت گيرد. يکی از بزرگترين تناقضاتی که تشکيلات های شبهه دیکتاتوری که  با خود حمل می کنند ، اين است که مدعی اند که با " پارلمانتاريسم " مخالفند و به برپايی شورا ها و انتخابات شورايی و يا دموکراسی مستقيم اعتقاد دارند. اما همين تشکيلات ها که " دموکراسی مستقيم" را در بين توده مردم يک کشورتجويز می کنند ، (مانند حزب موئطلفه اسلامی قبل از 1367)مردمی که دارای ملیت و افکار و عقايد و فرهنگ های متعدد هستند وبه طور ميانگين از سطح آگاهی کمتری نسبت به يک نيروی تشکيلاتی برخوردارند، وتعداشان هم ده ها ميليون نفر هست و بلطبع حصول به اراده جمعی نسبت به تشکيلاتی که چندين هزار نفر نيرو دارد بسيار مشکل تر ، اما از اعمال آن در درون تشکيلات خود واهمه دارند.

و نتيجه اين چنين تناقضی اين است که موقعی که حاکم می شوند که شدند ، به رژيم های ديکتاتوری تبديل مانند مافیای جمهوری اسلامی تبدیل می گردند و شروع به سرکوب مردم  و مخالفين خود می پردازند. اگرجريانی حقيقتا طالب دموکراسی مستقيم در جامعه ده ها ميليونی هست، آن را ابتدا بايد در جمع بسيار محدود خود تجربه کند، اگر حقيقتا طالب چرخش قدرت در جامعه هست ، ضرورت دارد که آن را ابتدا در درون تشکيلات خود تجربه کند.

سوم : گسترش عرصه آگاهی و ممانعت از انحصار آن در درون عده ای که مرکزيت نام دارند. امری که باز هم يک انحراف رايج و مزمن در تشکيلات های گذشته است ، يادمان ترود که در سالهای پس از انقلاب گاها با بچه های تشکیلاتی سازمانها که برخورد می کردیم، که شب و روز به قول خودشان دنبال " حل تضاد " بودند. در جواب اين سئوال مردم که چرا کار فکری نمی کنيد ؟ چرا بحث های سياسی نمی گذاريد، و هميشه يک پاسخ می شنيدم و آن هم اين بود که : "اين کار ها به عهده مرکزيت است " و بعدا هم اين مرکزيت به انشعاب یا دردهای بی درمان دیگر تحول پيدا کرد و بعدش هم به آنجا کشيده شد که دیدیم و شنیدیم و هزاران گل بدون حرکتی سازنده توسط دشمن پرپر شدند"

  جنبش فرزندان لرمیخواهد اینگونه نباشد که مانند،  ديگر رسانه جمعی و ارگانهای تبليغی و نوشتاری تشکيلات های ايرانی ، که قلم زن هايش غالبا از همان طيف مرکزيت هستند.سخن گو ها، مصاحبه کننده ها هم از آن ها . اين نشان می دهد که نه تنها " قدرت" چرخش ندارد بلکه آگاهی نيز در اين تشکيلات ها نمی چرخد و گسترش نمی يابد . در حالی که اگر ما در جنبش رهایی بخش لرستان اعتقاد داريم که اين توده خودآگاه لرهستند که می توانند حق خود را بگیرند و سرنوشت و رهايی خودرا را رقم زنند، بايد مکانيزم ها و تمهيداتی داشته باشيم که اين عرصه آگاهی را مداوما وسيع تر سازند و از سطح تشکيلات فراتر رفته و گستره توده های زحمتکش را در بر گيرد.فرزندان لر همواره باید جلسات بحث و بررسی مسائل سياسی، اجتماعی ، انسانی در همه نقاط لر نشین  و 

 شرکت گسترده همه  در فعاليت های اجتماعی ، که موجب می شود که آگاهی همه فرزندان لر برای  تشکيلات تعميق يابد و تشکيلات در کليت آن، به تشکيلات آگاهی تحول يابد ، که در اين صورت، انتخابی هم که توسط مردم و یا  جنبش رهایی بخش لرستان به عمل می آيد نيز انتخاب بهتری خواهد بود. و هم اينکه همه کادر ها صلاحيت دارند که بر گزينند و بر گزيده شوند.اين چنين تشکيلاتی بيشتر با حقوق انسانی و اعلامیه جهانی حقوق بشر سازگار است ، تشکيلاتی که هدايت آن نه از طريق " مرکزيت دموکراتيک "بلکه از طريق " رهبری دموکراتيک" مبتنی بر خرد جمعی صورت می گيرد و خواهد گرفت و در غیر این صورت موفقیتی حاصل نخواهد شد

با امید واطمینان به موفقیت تمام فرزندان لر در بزیر کشیدن ظالمان حاکم در سرزمین مادریمان  

  جنبش رهایی بخش لرستان7+4

www.lorabad.com

همه با هم بی اعتنا به قوانین کیفری».
قاعده این روش اعتراضی ساده و بر این اصل استوار است

که اگرچه پیگرد قانونی یک یا دو نفر برای حکومت راحت است، اما

 پیگرد صدها و هزاران نفر از مردم برای یک جرم مشابه، در نهایت

  دردسر بزرگتری برای حکومت خواهد بود تا برای محاکمه شوندگان.

مردم ستمدیده در شهرهای لر نشین برای بهم پیوستگی و فلج کردن

 ماشین سرکوب پاسدارن جنایتکار ،از پرداختن قبض های

 برق و گاز و آب که با نرخ های جدید صادر می شود،خودداری کنیم.

فراموش نکنیم نظام مافیایی اسلامی ملاها

نخواهد توانست آب وبرق همه را همزمان قطع کند

فرصت مناسب برای ارتباط گیری با حرکت اعتراضی در محل زندگی 

شرایط بسیار مساعدی است که در زمان حذف یارانه ها برای نافرمانی و

 اعتراض مردم ستمدیده لر فراهم آمده که باید فعالانه اقدام کنیم.

 آماده ترین و عملی ترین شکل اعتراض مردم لر 

در شرائط  کنونی این است که ؛

نیروهای سیاسی و مبارزان قدیم و جدید در داخل و خارج ایران

 اگر در این شرائط اقدام نکنید و به یاری مردم برای رهایی برنخیزید

چگونه در فردای سرنگونی این ستم در پیشگاه تاریخ جواب خواهید داد؟؟؟

در سال 1995، یاشار کمال، نویسنده سرشناس ترک بخاطر مقاله ای که در روزنامه آلمانی اشپیگل درباره رفتار وحشیانه با کردهای ترکیه منتشر کرده بود، به نقض قوانین ضد تروریستی متهم شد. تا اینجای داستان ظاهرا کمال به دردسر افتاده بود. اما تعداد زیادی از نویسندگان به پشتیبانی از او متحد شدند. او خود در آنزمان بطور علنی ابراز داشت که " تاریخ قضاوت خواهد کرد که آنها که مرا تحت پیگرد قرار دادند، خود باید محاکمه شوند". او درست پیش بینی کرده بود. نویسندگان همگی یک کتاب مشترک حاوی ده مقاله ممنوعه را به چاپ رساندند که یکی از آنها هم مقاله یاشار کمال بود. بدنبال آن بیش از هزار نفر بعنوان متهمان این اقدام، یعنی انتشار جمعی معرفی شدند و دادگاهی برای محاکمه 185 نفر از روشنفکران برجسته آغاز بکار کرد. اما این محاکمات، طاقت فرسا و بلحاظ سیاسی شرم آور بود و از این رو بعد از دو سال که مقامات خود را مضحکه عام و خاص کردند، محاکمه ها متوقف شد.
معترضانی که خواستار محاکمه خود بودند از اینکه پیگردهای قضایی متوقف شده بود، خیلی راضی بنظر نمیرسیدند. در اصل متهمان میخواستند که عمدا مورد تعقیب قضایی دادستان قرار بگیرند و یا بقول یکی از معترضان، "این بار خرگوشها به تعقیب سگ شکاری میرفتند".
سانار یورداتاپان، شاعر و نویسنده ای که از ترتیب دهندگان کمپین اعتراضی بود، این تاکتیک را به مسابقه طناب کشی بچه ها تشبیه میکرد: "تعدادی از بچه ها یک سر طناب و عده ای دیگر سر دیگر طناب را میگیرند و در یک زمان هر دو طرف شروع به کشیدن آن میکنند تا معلوم شود که کدام گروه زور بیشتری دارد. حال اگر یکی از گروهها یک سر طناب را رها کند چه میشود؟ گروه دیگر همگی بر روی زمین می افتند و خیط میشوند".
از سال 2001 به بعد سالنامه ای با عنوان "آزادی اندیشه" در ترکیه منتشر گردید که توانسته بود افرادی با دیدگاههای متفاوت از چپ و راست تا اسلام گرا و سکولار را در خود جمع کند. این جمع از دگراندیشان، هر ساله کیک تولدی را میبریدند و تکه های آنرا برای قضات و مسئولان قضایی میفرستادند و همچنین یک نسخه از این سالنامه "نیشدار" را به دادستان اهدا میکردند. از نظر حکومت، بازی "دویدن خرگوش بدنبال سگ شکاری" یا بعبارتی تحریک کردن دادستان برای تحت پیگرد قرار دادن خاطیان، بسیار آزاردهنده بود، مخصوصا وقتی که کم کم این حرکت فراگیر شد. دهها هزار نفر از مردم در سالهای اخیر به ناشران نوشته های ممنوعه تبدیل شدند.

رخت شویی در انظار عمومی
شاید در تصور نگنجد که عمل رخت شویی در انظار عمومی بتواند پایه های قدرت شخصی را سست کند که به سرسختی، فساد و بیرحمی معروف بوده است. اما مراسم "رخت شویی جمعی" یکی از عوامل اصلی در سقوط رییس جمهور منفور پرو، آلبرتو فوجیموری شد و به بیش از یک دهه سلطه او پایان داد.
در ماه می سال 2000 هزاران نفر از مردم پرو، ظهر هر جمعه بمدت سه ساعت در میدان شهرداری شهر لیما - پایتخت پرو – گردهم جمع میشدند. بهانه جمع شدن آنها، شستن پرچمهای سرخ و سفید رنگ کشورشان بود. جمعیت میخواست بدین ترتیب نشان دهد که پرو و پرچمش بطور غیرقابل تحملی چرک و آلوده شده است!! مقامات حکومت در واکنش به این اقدام شروع به تهدید و ترساندن مردم کردند. ولادمیر لنین مونتسینوس - رییس سرویس امنیتی – درباره این "سرطان" هشدار داد و کسانی را که به شستن پرچم دست میزدند را تروریست خطاب کرد. اما باز هم اعتراض "پرچم شویی" ادامه پیدا کرد. یکی از معترضان میگفت "من فقط میخواهم که کشوری پاکیزه داشته باشم". این کنش اعتراضی در سراسر کشور گسترش یافت و صدها و هزاران نفر در آن شرکت میکردند. نهایتا این کنش به هدف خود رسید. پنج ماه پس از آغاز آن، فوجیموری کناره گیری کرد (او درهنگام سفری به ژاپن با فکس استعفای خود را اعلام کرد). روزنامه پرویی "جمهوری" در ويژه نامه خود نوشت که "آیین پرچم شویی در تاریخ پرو هرگز از یادها نخواهد رفت".
در سال 2009 فوجیموری ( که دو سال قبلش، از شیلی برای محاکمه به پرو باز پس فرستاده شده بود) به جرم قتلهایی که در دوران زمامداری او انجام گرفته بود به زندان انداخته شد. حالا دیگر پرچم پرو پاکیزه است.
 جنبش رهایی بخش لرستان

www.lorabad.com

فرصت مناسب برای ارتباط گیری با حرکت اعتراضی در محل زندگی 

شرایط بسیار مساعدی است که در زمان حذف یارانه ها برای نافرمانی و

 اعتراض مردم ستمدیده لر فراهم آمده که باید فعالانه اقدام کنیم.

 آماده ترین و عملی ترین شکل اعتراض مردم لر 

در شرائط  کنونی این است که ؛

مردم ستمدیده در شهرهای لر نشین برای بهم پیوستگی و فلج کردن

 ماشین سرکوب پاسدارن جنایتکار ،از پرداختن قبض های

 برق و گاز و آب که با نرخ های جدید صادر می شود،خودداری کنیم.

فراموش نکنیم نظام مافیایی اسلامی ملاها

نخواهد توانست آب وبرق همه را همزمان قطع کند

نیروهای سیاسی و مبارزان قدیم و جدید در داخل و خارج ایران

 اگر در این شرائط اقدام نکنید و به یاری مردم برای رهایی برنخیزید

چگونه در فردای سرنگونی این ستم در پیشگاه تاریخ جواب خواهید داد؟؟؟

این کار اگر به صورت سازمان یافته و از پائین شروع شود ، مسلماً می تواند کارساز باشد. در محلات زحمتکش نشین شرایط بسیار مساعدی برای سازماندهی این شکل از نافرمانی اعتراض مردم ستمدیده لر  وجود دارد. زیرا در این محلات اولاً ارتباط تنگاتنگ و فعالی میان خانواده های محل وجود دارد ، ثانیاً افزایش هزینه برق و گاز و آب تأثیر مخرب تری بر زندگی زحمتکشان خواهد گذاشت. تردیدی نیست که رژیم در مقابل عدم پرداخت قبض های برق و گاز و آب واکنش تندی نشان خواهد داد. ولی اگر حرکت در سطح محلات با تدارک کافی سازمان داده شود ،  اعتراض مردم ستمدیده لر می تواند مانوورهای رژیم را در محل زندگی و پیش چشم مردم بی پناه و سرکوب شده خنثی کند. فراموش نباید کرد که پاسدارن جنایتکار  و نظام مافیایی ملاها نمیتواند در هیچ شرائطی آب وبرق همه راقطع کند و  نمی شود  و نمیتواند همه را به خاطر عدم پرداخت قبض آب و برق نمی توان به زندان انداخت. در صورت موفقیت حرکت حتی در یک محله ، خبر آن به سرعت خواهد پیچید و حرکت شما پیشگام تمام مردم در سراسر ایران  خواهد شد.

2010\11\22دوشنبه ۱ آذر ۱۳۸۹  برابر با  

جنبش رهایی بخش لرستان 7+4

www.lorabad.com

ما در اینجا اسیر دیکتاتوریم .

چشم امیدمان به مقاومت وشماآزادیخواهان است.

 اخبار دستگیری مبارزان لر را پخش کنید

 جهان مترقی وسایر ایرانیان آگاه باید بدانند

چرا ما می جنگیم?

 پیشاپیش با درودهای انقلابی به شما

جنبش رهایی بخش لرستان

1- سیامک بیرانوند فعال سیاسی خرم آباد، دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی علوم تحقیقات و از فعالان مبارز جنبش اخیر به همراه جهانگیر جدیدی دبیر دبیرستانهای خرم آباد از مبارزان دیگر دیار ستمدیده لرستان بازداشت شده اند.

2- فرهاد شرفی، از فعالان مدنی و پژوهشگر لرستانی است، روز چهارشنبه 11 آذر در پی مراجعه نیروهای امنیتی به محل کارش بازداشت شد. شرفی دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه تربیت مدرس تهران است که در زمینه حقوق زنان فعالیت دارد و تاکنون مقالات پژوهشی متعددی از وی در حوزه زنان منتشر شده است.

3- عباس دالوند، روزنامه نگار مبارز لرستانی و مدیر مسوول هفته نامه توقیف شده «لرستان» نیز در تاریخ 14آذرماه بازداشت و به زندان “پارسیلون” خرم آباد منتقل شد. بر اساس خبرهای رسیده پس از بازداشت این روزنامه نگار وی زیر فشار شدید قرار گرفته بود.گفتنی است که دالوند در سال78 نیز به مدت دو ماه در زندان پارسیلون خرم آباد زندانی بود. در جریان این بازداشت، نشریه لرستان توقیف و او نیز به پنج سال محرومیت از فعالیت های اجتماعی و مطبوعاتی محکوم شده بود. از وضعیت دالوند نیز هیچ خبری منتشر نشده است.

4- سیامک نادعلی، دبیر سابق انجمن اسلامی لرستان، کاوه آزادی و مسعود نصیری نیز در آستانه 22بهمن بازداشت شدند که نادعلی همچنان دربازداشت به سر می برد.
ماموران بلافاصله پس از بازداشت نادعلی، منزل پدری و خانه یکی از دوستان نزدیک وی را مورد بازرسی قرار دادند. این دانشجوی محروم از تحصیل نیز پیش از بازداشت ضمن دریافت اخطار از سوی اطلاعات سپاه مورد بازجویی قرار گرفته بود. پیگیری های خانواده نادعلی تا کنون بی نتیجه بوده و خبری از وضعیت این فعال سیاسی در دست نیست.

جنبش رهایی بخش لرستان

www.lorabad.com